Βρισκόμουν στην κεντρική πλατεία, έπαιζα μπάλα με τον αδερφό μου και την παρέα του, τερματοφύλακας φυσικά αφού τους μικρούς δεν τους ήθελαν μέσα. Ξαφνικά η καμπάνα της εκκλησίας άρχισε να χτυπά. Κάτι σαν αυτό είχε συμβεί ξανά μόνο στη μεγάλη πυρκαγιά πριν από λίγα χρόνια.... γι αυτό τρομοκρατήθηκα. Τα μεγάλα παιδιά άρχισαν να συζητούν και να δημιουργούν καταστροφικά σενάρια. Κανείς όμως δεν ήξερε ότι πραγματικά θα άλλαζε η ιστορία της Κύπρου. Το μυαλό μου πήγε κατευθείαν στον πατέρα. Υπηρετούσε άρα αν γινόταν εισβολή, αναγκαστικά θα ήταν ένας από τους στρατιώτες, αυτό που φοβόμουν....Όλοι βγήκαν από τα σπίτια τους. Μετά από λίγη ώρα καταλάβαμε πραγματικά τι γινόταν , αεροπλάνα πετούσαν από πάνω μας και εκρήξεις ακούγονταν από παντού! Ύστερα και ενώ όλοι εμείς είχαμε παγώσει από τον φόβο μας, ένα παιδί φώναξε: Προσοχή! Κοίταξα στον ουρανό και είδα ένα βλήμα να κατευθύνεται προς το μέρος μας......'Ηταν η αρχή μιας τραγωδίας....
Ε.Κ.
Ε.Κ.